Woorden laten sporen achter op mijn ziel. Mooie sporen, pijnlijke sporen. Woorden kunnen me treffen tot het diepst van mijn ziel, een onuitwisbare indruk achterlaten. Woorden kunnen mij kracht geven, genezen. Woorden kunnen een rookgordijn optrekken, verbloemen waar het werkelijk om gaat, omtrekkende bewegingen regisseren. Woorden van een lied, de keuze van een cabaretier, woorden uit een film kunnen me bijblijven in de databank van mijn hoofd. Woorden uit tijdschriften knip ik uit om collages mee te maken.
Woorden zetten mij op sporen. Op het spoor van een verhaal wat iemand wil vertellen, op een laag in een verhaal die niet meteen verteld wordt. Woorden geven duiding aan mijn leven, aan wat er gebeurd. Woorden maken concreet. Woorden helpen mij om onder ogen te zien in plaats van onder het kleed te vegen. Hardop uitgesproken of opgeschreven is het niet meer te ontkennen en ontstaat er ruimte.
Woorden maken sporen, laten een spoor na. Geschreven woorden in een blog laten een spoor achter. Zo deel ik mijn verhaal, mijn blik op de wereld.
Mogelijk raken mijn woorden jou, herken je iets in de woorden die ik kies. Als je daar iets over wilt delen, voel je vrij een bericht te sturen naar woordsporen@outlook.com