Dat ik hulp nodig had wist ik heel goed. Ik hoopte dat daar ruimte voor zou komen, dat het rustig zou worden. Toen het niet rustig werd besloot ik toch voor hulp te gaan. Een zoektocht en een weloverwogen aanmelding die gevolgd werd door een maandenlange wachtlijst.
In de praktijkruimte kwamen de vragen, vertelde ik mijn verhaal, mijn wens tot verandering, de grote lijn van wat er gebeurd was en waar ik middenin zat. We praten 45 minuten en als afsluiter had ze nog één vraag. ‘Ik begrijp niet hoe een hoog opgeleide vrouw zoals jij dit kan overkomen’.
Als ik die vraag had kunnen beantwoorden had ik niet bij haar in de praktijkruimte gezeten… Op dat moment was ik totaal overdonderd. We maakten een vervolgafspraak.
Ik ben nooit meer terug gegaan.