Nu het stof eindelijk gaat liggen en het leven een soort van ritme heeft gevonden laat mijn onderbewuste andere gevoelens naar boven komen. Ze ploppen op als zuurstofbelletjes, zelden op een gewenst moment.
Er is tijd om te verwerken lijkt het. Puur praktisch is dat door afscheid te nemen van spullen, te investeren in andere/nieuwe spullen die bij het leven nu passen. Dingen weg te doen die hun nut hebben gehad of toch echt niet passen bij wie ik nu ben, eigenlijk blijk te zijn.
Emotioneel gezien blijkt dat rouw. Rouw die ik vooral niet wil, weg duw. Want waarom rouwen om een keuze die ik zelf heb gemaakt, om iets wat zoveel beter voor me blijkt te zijn nu het er niet meer is. Ik veroordeel mezelf, dat het onzin is om te rouwen, dat ik geen reden heb om te rouwen, dat ik dit zelf heb veroorzaakt, heb toegestaan enz. enz.
Het is onmiskenbaar rouw. Rauwe, pijnlijke rouw. Het blijkt rouw om hoe het is gegaan, hoe ik het niet had gewild, om hoe beschadigd de kinderen zijn door alles wat is gebeurd. Rouw op onverwachte momenten omdat dingen nu zó anders zijn, waardoor dat wat was extra opvalt. Rouw omdat er nooit een ‘normale’ situatie rondom de kinderen zal zijn, niet bij hun afstuderen, hun eerste kamer, huis, partner. Nooit iets delen met hun vader, niemand die dezelfde band met hen heeft, hen kent vanaf hun geboorte. Rouw om het afscheid van opa en oma, tijdelijk en definitief wat niet een vorm krijgt die belangrijk is voor hun verdere leven. Rouw om de pijn die zij ervaren door het leven wat er is.
Ik rouw niet om de relatie die verloren is gegaan. Ik rouw niet om het loskoppelen. Ik rouw om de vorm van relatie waar ik jarenlang inzat. Om dat wat we elkaar tekort hebben gedaan, met alle pijnlijke gevolgen van dien. Ik rouw om de verloren jaren, de onveiligheid. Ik rouw om dat ik nu degene ben, alleen, die zorg draagt voor hun stabiliteit, die probeert te herstellen wat gebroken is.
Rouw waar ik alleen iets mee kan door het gelaten te ondergaan en me te realiseren dat dit een fase is. Dat het vooral betekent dat het beter gaat want daardoor neemt de rouw nu ruimte. Ook dit gaat voorbij.